Balios (IRE) to ogier urodzony 22 marca 2012 r., po Shamardal od Elle Galante po Galileo. Ten rosły kasztan, mierzący 167 cm w kłębie, został wyhodowany przez szejka sułtana Bin Khalifa Al Nahyana, a jego właścicielem w trakcie trwania kariery wyścigowej była stadnina Al Asayl Bloodstock Ltd. Szkolił go uznany w środowisku europejskim trener David Simcock. Podczas wszystkich startów, z wyjątkiem debiutanckiego biegu, Baliosa dosiadał popularny dżokej J.P. Spencer.


Balios – nadzieja stadniny Pegaz

Balios – nadzieja stadniny Pegaz

Balios (IRE) to ogier urodzony 22 marca 2012 r., po Shamardal od Elle Galante po Galileo. Ten rosły kasztan, mierzący 167 cm w kłębie, został wyhodowany przez szejka sułtana Bin Khalifa Al Nahyana, a jego właścicielem w trakcie trwania kariery wyścigowej była stadnina Al Asayl Bloodstock Ltd. Szkolił go uznany w środowisku europejskim trener David Simcock. Podczas wszystkich startów, z wyjątkiem debiutanckiego biegu, Baliosa dosiadał popularny dżokej J.P. Spencer.

Rodowód Baliosa

Ojcem Baliosa jest Shamardal (USA) urodzony 27 marca 2002 r. w Kentucky, po Giant’s Causeway od Helsinki po Machiavellian. Jego hodowcami są dr Phillip McCarthy, Fred Hertrich i John Fielding. Ojciec Shamardala – Giant’s Causeway, jest synem zasłużonego w hodowli amerykańskiej ogiera Storm Cat. W 2000 r. Giant’s Causeway został Europejskim Koniem Roku – na 13 startów aż dziewięć razy wygrał i cztery razy był drugi, a na torach świata zarobił ponad dwa miliony funtów. Obecnie jest cenionym reproduktorem, Shamardal zaś stanowi jego najlepszą wizytówkę.

Matka Shamardala – Helsinki, była przeciętną klaczą wyścigową, ale zwrócić należy uwagę na fakt, że jest ona pełną siostrą ogiera Street Cry (ojca m.in. wspaniałej Zenyatty i niesamowitej australijskiej czempionki Winx).

W żyłach Shamardala po stronie rodziny żeńskiej płynie wspaniała krew czempiona ogierów w Ameryce Północnej, słynnego Mr. Prospectora (poprzez jego syna Machiavelliana). Shamardal pochodzi z rodziny żeńskiej 1-l, a jego rodowód zbudowano na inbredach 5×4 na Halo i na cennym żeńskim inbredzie 5×5 na Natalmę (matka m.in. Northern Dancera).

Matka Baliosa – Elle Galante (GER), ur. w 2003 r., po Galileo od Elle Danzig po Roi Danzig, wyhodowana została w niemieckiej stadninie Gestut Wittekindshof. Jej ojciec, wybitny Galileo (IRE), ur. w 1998 r., jest synem Sadler’s Wellsa i wyjątkowej w hodowli klaczy Urban Sea. Elle Galante biegała 12 razy, z czego trzykrotnie wygrała, tyle samo razy była druga i raz trzecia. Zarobiła na torach Niemiec i Francji 23,6 tys. euro.

Kariera wyścigowa Baliosa

Balios w swojej karierze wyścigowej startował sześć razy, z czego dwukrotnie wygrał, raz był drugi i tyle samo razy czwarty oraz piąty. Tylko w jednym ze swoich wyścigów nie zajął płatnego miejsca.

W wieku dwóch lat ogier startował tylko raz. Miało to miejsce 10 listopada 2014 r. na torze w Kempton, w gonitwie Irish Stallion Farms EBF Maiden Stakes na dystansie 1 mili. Wygrał swój debiutancki bieg o 1 1/4 długości w stawce 12 koni.

Jako trzylatek, starty rozpoczął w maju 2015 r. na torze w Newmarket. Wystąpił wówczas w gonitwie Harbour Watch Newmarket Stakes (Listed) na dystansie 1 mili i 2 furlongów. Zajął drugie miejsce, ze stratą jedynie pół długości do zwycięskiego Best Of Times.

Kolejny, a zarazem najbardziej wartościowy występ w swojej karierze, Balios zanotował 19 czerwca 2015 r. na torze w Ascot, w gonitwie King Edward VII Stakes (G2) na klasycznym dystansie 1 mili i 4 furlongów. Wygrał o 1 1/4 długości w efektownym stylu, prowadzony przez dżokeja aż do ostatniego zakrętu na końcu stawki. Czas, jaki osiągnął w tym biegu, okazał się bardzo dobry i wyniósł 2’29″5, czyli był tylko o 0,5 sekundy gorszy od rekordu toru w Ascot na tym dystansie.

Następny start Baliosa miał miejsce na torze Longchamp we Francji – w Juddmonte Grand Prix de Paris (G1) na dystansie 1 mili i 4 furlongów. Ogier zajął wówczas piąte miejsce, ale do zwycięzcy stracił jedynie 3 1/2 długości. Natomiast jego strata do trzeciego i czwartego na mecie konia wynosiła odpowiednio nos i szyję. Jednym słowem, poza triumfatorem i drugim koniem na celowniku, różnice w odległościach były minimalne.

Następnym i zarazem ostatnim startem Baliosa w wieku trzech lat była gonitwa Betway Great Voltigeur Stakes (G2) na torze w Yorku, na dystansie 1 mili i 4 furlongów. Ten występ kasztanowi zupełnie się nie ułożył i zajął w nim szóste miejsce. To był jedyny wyścig ogiera, w którym nie zameldował się na płatnym miejscu.

W wieku czterech lat Balios startował tylko raz, na torze Meydan w Dubaju w gonitwie Dubai City Of Gold Sponsored By Skycargo (G2). Doszło do tego 5 marca 2016 r., a ogier zajął wówczas czwarte miejsce. Jednocześnie był to ostatni start w karierze kasztana.

Fot. Julia Świętochowska

 

Kariera stadna Baliosa

W grudniu 2017 r. ogłoszono koniec kariery wyścigowej Baliosa i wysłano go do Normandii we Francji, do stadniny Haras du Hoguenet. Sezon stanówkowy rozpoczął w 2018 r. Pokrył skutecznie 13 klaczy, m.in.:

– Belle Lumiere (GB), ur. w 2007 r., po Fantastic Light od Bella Bianca po Barathea, która na 12 startów trzy razy wygrała i raz była druga, zarabiając na torach ok. 65 tys. euro.

– Dansia (GER), ur. w 2000 r., po Lavirco od Dawn Side po Bold Forbes, która startowała pięć razy, z czego raz wygrała i raz była druga; Dansia jest już matką ośmiu źrebiąt, z których sześć biegało i zwyciężało.

– Drifting (IRE), ur. w 2004 r., po Sadler’s Wells od Dazzling Park po Warning, która biegała dwa razy, z czego raz wygrała. Jest matką pięciu źrebiąt, a najlepsza jej córka to klacz Allegria (IRE), ur. w 2011 r., po Dalakhani. Brała udział w 12 wyścigach, w których trzykrotnie wygrała, dwukrotnie była druga i tyle samo razy trzecia.

– Montgarri (FR), ur. w 2000 r., po Johann Quatz od Terciana po Afleet, nie biegała, ale dała w hodowli cztery źrebięta, z których dwa startowały wiele razy i zwyciężały, a jedno z nich – klacz Minute Libellule (FR), ur. w 2008 r., po Blackdoun, już urodziła zwyciężczynię – klacz Mets La Ouache, ur. w 2015 r., po Saonois (na cztery dotychczasowe starty dwukrotnie wygrała).

Jesienią 2018 roku właściciele stadniny Pegaz zakupili ogiera Baliosa do Polski. W 2019 r. pokrył 17 klaczy, a w 2020 r. – 21. W sezonie 2021 koszt stanówki Baliosem wynosi 1,5 tys. euro.

Jakość roczniaków po tym obiecującym ogierze właściciele oceniają słowami „duża nadzieja”. Już po sezonie 2022 będzie można ocenić, czy Balios spełnił pokładane w nim nadzieje i jego potomstwo będzie skutecznie rywalizowało z końmi zakupionymi za granicą.

Kariera wyścigowa Shamardala

Gniady ojciec Baliosa był wspaniałym koniem wyścigowym, który na siedem startów aż sześć razy wygrał i zarobił 1 931 770 dolarów. Zanim jednak osiągnął szczyt wyścigowej sławy i rozpoczął udaną karierę hodowlaną, jego życie nie było usłane różami. Ogier cudem uniknął bowiem przewidzianej dla niego śmierci.

Shamardal jako dwulatek startował trzy razy, a każdy ze swoich wyścigów kończył jako triumfator. Podczas pierwszych dwóch gonitw występował jako koń dzierżawiony przez Abdulla Buhaleebę. W debiucie na torze w Ayr, w wyścigu na dystansie 6 furlongów wygrał o osiem długości. Następnie triumfował o 2 1/5 długości na torze w Goodwood w gonitwie rangi G2 – Veuve Clicquot Vintage Stakes na dystansie 7 furlongów. Po tym biegu umowa dzierżawy między Gainsborough Stud a Abdullem Buhaleebą została rozwiązana z powodów, których nigdy nie ujawniono.

Trzecim wygranym wyścigiem Shamardala w wieku dwóch lat był gonitwa Dewhurst Stakes (G1) na dystansie 7 furlongów, w której zwyciężył o 2 1/2 długości przed innym wspaniałym ogierem Oratorio. Niepokonany w trzech startach Shamardal został wybrany na Czempiona Koni Dwuletnich w 2004 r.

Karierę trzylatka Shamardal rozpoczął już jako własność rodziny Maktoumów – stajni Godolphin. Trenował go główny trener szejka, Saeed Bin Suroor.

Pierwszym startem ogiera w sezonie był wyścig w Dubaju na torze Nad Al Sheba w UAE Derby (G2), który jednak nie ułożył się po jego myśli i zajął w nim dopiero dziewiąte miejsce w 12-konnej stawce. Wyraźnie nie odpowiadał mu piaskowy tor, a bieg ten był jedynym wyścigiem w karierze ogiera, którego nie wygrał. Następnie wrócił do Francji i 15 maja 2005 r. na torze Longchamp wygrał Poule d’Essai des Poulains (G1) na dystansie 1 mili.

Kolejnym zwycięstwem Shamardala był najbardziej prestiżowy wyścig dla trzylatków we Francji – francuskie derby, czyli Prix du Jockey Club (G1) na dystansie 1 mili i 2 1/2 furlongów na torze w Chantilly. W tej gonitwie stoczył pasjonującą walkę z innym wspaniałym ogierem Hurricane Run, późniejszym zwycięzcą prestiżowej Prix de l’Arc de Triomphe.

Ostatni występ w karierze Shamardala miał miejsce na torze w Yorku, w gonitwie St James’s Palace Stakes (G1) na dystansie 1 mili, w którym odniósł łatwe zwycięstwo, pokonując o 3 długości Ad Valorem i o 4 3/4 Oratorio. W sumie Shamardal podczas swojej kariery wyścigowej zarobił prawie dwa miliony dolarów.

Potomstwo Shamardala

Po zejściu z toru Shamardal został ogierem czołowym w stadninie Darley w Irlandii. W sezonie letnim wysyłany jest do siostrzanej stadniny Darley w Australii i tam stacjonuje podczas ciepłych miesięcy w Europie.

Shamardal dał tyle wspaniałych koni, że nie sposób ich wszystkich wymienić, dlatego poniższym opis skupia się na najbardziej wartościowym potomstwie:

– Lope De Vega (IRE), og., ur. w 2007 r., od Lady Vettori po Vettori, startował dziewięć razy, cztery razy wygrał, raz był trzeci. Odniósł zwycięstwo m.in. w Prix du Jockey Club (G1, 2100 m) i Poule d’Essai des Poulains (G1, francuskie 2000 Guineas, 1600 m), a trzeci był w Prix De Fontainebleau (G3, 1600 m). Zarobił prawie dwa miliony euro. W 2011 r. krył w stadninie Ballylinch w Irlandii, stanówka nim kosztuje teraz 85 tys. euro i pomimo tak wysokiej ceny zainteresowanie jest ogromne, do tego stopnia, że obecnie klacze zapisywane są na liście rezerwowej.

– Able Friend (AUS), wał., ur. w 2009 r., od Ponte Piccolo po Volksraad, startował 26 razy, 13 razy wygrał, pięć razy był drugi i cztery razy trzeci. Zwyciężył m.in w Queen’s Silver Jubilee Cup (HK-G1, 1400 m), Stewards’ Cup (HK-G1, 1600 m), H.K. Mile (HK-G1, 1600 m), H.K. Classic Mile (HK-G1, 1600 m), Champions Mile (HK-G1, 1600 m), Jockey Club Mile (HK-G2, 1600 m), Chairman’s Trophy (HK-G2, 1600 m), Premier Bowl (HK-G2, 1200 m), był drugi w Champions Mile (HK-G1, 1600 m), H.K. Derby (HK-G1, 2000 m), Hong Kong Classic Cup (HK-G1, 1800 m), Queen’s Silver Jubilee Cup (HK-G1, 1400 m). Na torach zarobił 5 015 740 funtów.

– Mukhadram (GB), og., ur. w 2009 r., od Magic Tree po Timber Country, startował 15 razy, pięć razy wygrał, trzy razy był drugi, dwa razy trzeci. Triumfował m.in. w York S. (G2, 10.5f), Brigadier Gerard S. (G3, 10f), Eclipse S. (G1, 10f), był drugi w Prince of Wales’s S. (G1, 10f), Dubai World Cup (UAE-G1, 10f), a trzeci w King George VI and Queen Elizabeth S. (G1, 12f). Zarobił na torach świata prawie dwa miliony funtów. Jest ogierem czołowym w Nunnery Stud, a stanówka nim w 2018 r. kosztowała 7 tys. euro.

– Pakistan Star (GER), wał., ur. w 2013 r., od Nina Celebre po Peintre Celebre, startował 16 razy, pięć razy wygrał, pięć razy był drugi. Triumfował m.in. w Audemars Piguet QEII Cup (HK-G1, 2000 m) i Standard Chartered Champions & Chater Cup (HK-G1, 2400 m), a drugi był w Hong Kong Classic Cup (HK-G1, 1800 m), Hong Kong Derby (HK-G1, 2000 m) i Audemars Piguet QEII Cup (HK-G1, 2000 m). Zarobił 3 309 562 funtów.

– Dan Excel (IRE), wał. ur. w 2008 r., od Love Excelling po Polish Precedent, startował 41 razy, 7 razy wygrał, 10 razy był drugi, 4 razy trzeci. Triumfował m.in. w Anglesey S. (G3, 6.5f), Irish 2000 Guineas Trial S. (G3, 8f), Champions Mile (HK-G1 8f), International Cup (SIN-G1, 10f), był drugi w Royal Whip S. (G2, 10f), Meld S. (G3, 9f), Stewards’ Cup (HK-G1, 8f), International Cup (SIN-G1, 10f), Chairman’s Trophy (HK-G2, 8f), Centenary Vase (HK-G3, 9f), Stewards’ Cup (HK-G1, 8f), Hong Kong Gold Cup (HK-G1, 10f), Queen’s Silver Jubilee Cup (HK-G1, 7f), a trzeci w Champions Mile (HK-G1, 8f). Zarobił na torach 3 709 532 funtów.

– Blue Point (IRE), og., ur. w 2014 r., od Scarlett Rose po Royal Applause, ścigał się na torach w Anglii, UAE i Hong Kongu. Na 14 startów sześć razy wygrał, trzy razy był drugi, dwa razy trzeci. Zwyciężył m.in. w Gimcrack Stakes (G2, 6f), Pavilion Stakes (G3, 6f), Bengough Stakes (G3, 6f), King’s Stand Stakes (G1, 5f), drugi był w Middle Park Stakes (G1, 6f), Richmond Stakes (G2, 6f), Meydan Sprint (UAE-G2, 5f), a trzeci w Dewhurst Stakes (G1, 7f), Commonwealth Cup (G1, 6f). Nadal znajduje się w treningu Charliego Appleby. Zarobił dotychczas na torach 741 517 funtów.

– Dariyan (FR), og., ur. w 2012 r., od Daryakana po Selkirk, startował 13 razy, z czego cztery razy był pierwszy, cztery razy drugi i raz trzeci. Wygrał m.in. Prix Eugene Adam (G2, 2000 m) i Prix Ganay (G1, 2100 m), był drugi w Prix Guillaume d’Ornano (G2, 2000 m), Prix d’Ispahan (G1, 1800 m), Dubai City of Gold (UAE-G2, 2400 m), a trzeci w Hong Kong Vase (HK-G1, 2400 m). Dla swoich właścicieli zarobił 581 848 funtów, a od 2017 r. kryje w stadninie Haras de Bonneval we Francji.

– Usherette (IRE), kl., ur. w 2012 r., od Monday Show po Marias Mon, startowała 14 razy, siedem razy wygrała, trzy razy była trzecia. Zwyciężyła m.in. w Dahlia Stakes (G2, 9f), Duke of Cambridge Stakes (G2, 8f), Prix de la Cochere (Listed, 8f), trzecia była w Prix d’Ispahan (G1, 9f), Prix du Muguet (G2, 8f), Duke of Cambridge Stakes (G2, 8f). Biegała we Francji i Wielkiej Brytanii, zarobiła w sumie 289 732 funtów.

– Shakespearean (IRE), og., ur. w 2007 r., od Paimpolaise po Priolo, startował 13 razy, pięć razy wygrał, raz był trzeci. Wygrał m.in. Solario Stakes (G3, 7f), Hungerford Stakes (G2, 7f), a trzeci był w Superlative Stakes (G2, 7f). Biegał w Anglii, Irlandii, Francji i UAE. Od 2012 r. jest reproduktorem w stadninie Haras de la Hetraie we Francji.

– Crackerjack King (IRE), og., ur. w 2008 r., od Claba Di San Jore po Barathea, startował 14 razy, siedem razy wygrał, raz był trzeci. Ścigał się we Włoszech, Anglii, Francji i USA. Zwyciężył m.in. w Premio Presidente della Repubblica (G1, 2000 m), Derby Italiano (G2, 2200 m), Premio Campobello (LR, 1800 m), trzeci był w Underwood Stakes (G1, 1800 m). Zarobił 501 808 funtów. W 2014 r. został wysłany do Australii, gdzie w 2015 r. rozpoczął karierę stadną w Oakside Park, Hahndorf (Południowa Australia).

– Zazou (GER), og., ur. 2007 r., od Zaza Top po Lomitas, startował 36 razy, dziewięć razy wygrał, dwa razy był drugi, dziewięć razy trzeci. Wygrał m.in. Premio Roma (G1, 2000 m), Oppenheim-Union-Rennen (G2, 2200 m), Dr. Busch-Memorial (G3, 1700 m), Preis der Sparkassen Finanzgruppe (G3, 2000 m), GP der Landeshauptstadt Düsseldorf (G3, 1700 m), BBAG Auktionsrennen (1300 m), Ferdinand Leisten-Memorial (1400 m), drugi był w Deutsches Derby (G1, 2400 m) i w Anatolia Trophy (Tur-G2, 2000 m), a trzeci w Criterium de Saint-Cloud (G1, 2000 m), Rheinland-Pokal (G1, 2400 m), Gr. Dallmayr-Preis (G1, 2000 m). Zarobił 1 211 612 euro i 132 500 koron czeskich. W marcu 2012 r. kupił go znany Czeczen Kadyrov, a od 2016 r. kryje w Czechach, w stadninie Darkhorse.

*zdjęcie tytułowe – Julia Świętochowska

Zobacz też